O Mińsku Mazowieckim

Jest centrum administracyjnym Rejonu Borodianka. Dane z 2013 roku wskazują na liczbę ludności równą 13 135. W 2001 r. liczba ludności zmalała i wynosiła 12 535. Miasto położone jest nad rzeką Zdvyzh, która jest prawym dopływem rzeki Teteriv.

W 1863 r. Borodianka zasłynęła z powstania antymoskiewskiego, prowadzonego przez Władysława Żeleńskiego w ramach powstania styczniowego. 8 listopada 1943 r. Borodianka została wyzwolona przez pułki radzieckie 75 Dywizji Strzelców Gwardii spod okupacji nazistowskich Niemiec. W czasach radzieckich we wsi Borodianka zorganizowano kołchoz Lenina, który po rozwiązaniu Związku Radzieckiego w latach 90. przekształcił się w agrarną firmę Vidrodzhennia (Revival), a później „Kolos”. W 1974 r. W mieście Borodianka zbudowano oddział kijowskiej fabryki „Czerwona Koparka” . Miasto wyróżnia się prywatnym lotniskiem lotniczym (jednym z nielicznych na Ukrainie) oraz firmą produkującą koparki „Borex” (ważna branża w Borodiance). W czasie zimnej wojny było siedzibą bazy lotniczej Borodianka.

Lacey oferuje odwiedzającym doskonałą okazję do odkrycia wszystkiego, co sprawia, że północny zachód jest tak spektakularny. Lśniące jeziora i słona woda, gęsto zalesione parki, mistrzowskie tory wyścigowe, kilometry szlaków pieszych i rowerowych oraz sąsiednie schronisko dla dzikich zwierząt o powierzchni 3700 akrów cieszą i ekscytują przyrodą. Na horyzoncie góruje niewiarygodna wspaniałość - góra Mt. Rainier.

Poznaj kulturową stronę Lacey. Spaceruj po historycznym kampusie uniwersyteckim, ciesz się koncertem w parku, filmem pod gwiazdami, festiwalem jazzowym i nie tylko!

Lacey. Nie do zapomnienia!

Prawa miejskie Krnov zyskał już w 1260 r. i stał się ważnym grodem na pograniczu śląsko-morawskim. Dziś pozostaje ważnym ośrodkiem kulturalnym czeskiego Śląska. 25 km od Opawy i Bruntálu. Zwiedzając miasto zobaczyć można wiele cennych zabytków m.in.: zamek z XVI w. przebudowany na styl barokowy w 1778 r; kościół św. Benedykta z I połowy XIII w. też przebudowany w stylu barokowym, ratusz, romańską rotundę, fortyfikacje miejskie, kamienice z arkadami z XVI w. na rynku.

Samo centrum miasta jest zadbane, kamienice odrestaurowane, wszystko zadziwia i zachęca do zwiedzania. Niedaleko Krnova znajduje się wzgórze Cvilin (Cwilin), który posiada dwa szczyty - Tylny Cwiliński Kopiec, na którym znajdują się ruiny zamku Cwilin i Przedni Cwiliński Kopiec gdzie można wjechać samochodem i zwiedzić barokowy kościół św. Krzyża i Siedmiobolesnej Panny Marii. Obok, ścieżką w dół dochodzimy do wieży widokowej, która jest udostępniona do zwiedzania - z umieszczonego tutaj tarasu widokowego rozciąga się ładny widok na okolicę. Wieża wybudowana została tutaj na początku XX w. i nazwano ją imieniem Liechtensteinwarte od nazwiska księcia Johanna II, który wsparł finansowo budowę tego obiektu. Historia Krnova rozpoczyna się w 1240 r. kiedy to pojawia się pierwsza pisemna wzmianka o tej miejscowości. W 1260 r. Krnov uzyskał prawa miejskie. Wkrótce miejscowość ta położona na pograniczu Śląska Morawskiego stała się punktem strategicznym. W XV w. o te ziemie walczył Władysław II Jagiellończyk z Maciejem Korwinem. Do 1490 r. Krnov stał się na tyle ważnym miastem Królestwa Czeskiego, że zaczęto tutaj wybijać monety królewskie. Wkrótce powstało tutaj Księstwo Karniowskie. Do początku XVII w. w Krnovie władzę pełnili Hohenzollernowie. W 1622 r. Karol Lichtenstein połączył Księstwo Opawskie z Karniowskim. Miasto mocno ucierpiało podczas wojny trzydziestoleniej. W następnych latach Krnov stał się przedmiotem sporu wszczętego przez Fryderyka II Wielkiego, który doprowadził do włączenia się Krnova w wojny śląskie. W wyniku tych wojen dawne Księstwo Karniowskie zostało podzielone między Prusy i Austrię. W 1763 r. Krnov wszedł w skład Śląska Austriackiego, co sprawiło, że miasto straciło swoje znaczenie polityczne. W 1918 r. Krnov wszedł w granice Czechosłowacji. Do 2007 r. znajdowało się tutaj przejście graniczne polsko-czeskie.

Siedziba władz okręgu telszańskiego. Telsze były stolicą jednego z traktów (powiatów) Księstwa Żmudzkiego. Pierwszy kościół drewniany ufundował w 1612 król Zygmunt III Waza (inne źródła podają datę 1547). Natomiast w roku 1626 dzierżawca królewszczyzny Paweł Sapieha, ufundował klasztor bernardynów, który władze carskie zamknęły w 1832. W czasie powstania listopadowego silny ośrodek partyzantki polskiej dowodzonej przez Józefa Jana Giedroycia.

Od 1926 kościół jest katedrą. Na jej dziedzińcu znajdują się groby księży rozstrzelanych przez Kozaków za udział w powstaniu styczniowym. W 1926 utworzona została diecezja telszańska; powołano też seminarium diecezjalne, zamknięte w 1946 i ponownie otwarte w 1989. W pobliżu katedry położony jest pałac biskupów z lat trzydziestych XX wieku. W 1932 powstało w Telszach muzeum z cennymi zbiorami malarstwa, mebli i sprzętu z siedzib ziemiańskich.

W 1940 roku Telsze wraz z całą Litwą znalazły się pod sowiecką okupacją. 25 czerwca 1941 roku, kilka dni po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej, funkcjonariusze NKWD i żołnierze Armii Czerwonej zabrali z miejscowego więzienia 76 więźniów, których następnie zamordowali w lesie Rainiai[2]. W lipcu tegoż roku kolaborujący z Niemcami litewscy nacjonaliści zamordowali około 700 telszańskich Żydów.

W 1982 otwarto skansen budownictwa żmudzkiego.

W Telszach, w 1865 urodził się Gabriel Narutowicz, późniejszy prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, w tym samym roku Michał Wojnicz, odkrywca słynnego manuskryptu, a w 1878 Władysław Tryliński – polski inżynier komunikacji, wynalazca, twórca „trylinki”, współtwórca mostu w Maurzycach.

Miasto o populacji 16 094 mieszkańców  jest 6. gminą w aglomeracji Grenoble.

Saint Egreve zwane jest zielonym miastem o powierzchni 62 hektarów, z których 32 stanowią parki publiczne. Wspaniałe widoki na otaczające góry, rzeki (Isère, La Vence, La Biolle ) i jego stawy cieszą mieszkańców i turystów. Miasto jest częścią Chartreuse Regional Park.

To tętniące życiem miasto oferuje mieszkańcom wiele wydarzeń kulturalnych i możliwości uprawiania róznorodnych sportów. W mieście działa ponad sto stowarzyszeń.

Saint-Egrève składa się z mozaiki dzielnic, które swoimi historiami budują miasto. Dzielnice La Monta i Saint-Robert to kolebki powstania miasta, Prédieu, Fiancey, Pont de Vence, Gare, Barnave lub Rochepleine oznaczają to dzielnice, które znacząco wpłynęły na rozwój miasta. Każda dzielnica ma swój unikalny charakter.