Miasto Mińsk Mazowiecki

12. Festiwal Himilsbacha

Nie było innej opcji. Festiwal Himilsbacha musiał się po prostu odbyć. To już przecież 12 lat, odkąd wspominamy w Miejskim Domu Kultury Janka poprzez liczne wydarzenia artystyczne.

Mimo różnych nakazów i obostrzeń, w dużej mierze dzięki sprzyjającej pogodzie, udało się zrealizować różnorodny i bogaty program. Były warsztaty fotograficzne, na których uczestnicy łączyli się z Himilsbachem, może nie dosłownie, ale na zdjęciach. Był mapping 3D na fasadzie Pałacu Dernałowiczów, w trakcie którego premierowo wybrzmiał utwór „Bal u Sztrausa” w wykonaniu Trumba Jazz.

Nie ograniczyliśmy się wyłącznie do własnego podwórka i wprosiliśmy się z „Odmrożonymi” Limboskim & Sosnowskim do ogródka Galerii Emma, gdzie chłopaki zagrali wyśmienity koncert. Maraton filmowy, czyli pokazy najlepszych niezależnych krótkich filmów świata Grand Off 2020, zgromadził miłośników dziesiątej muzy.

Kilka festiwalowych wydarzeń poświęconych było Leopoldowi Tyrmandowi w związku z trwającym w Polsce Rokiem Tyrmanda w 100. rocznicę urodzin legendarnego pisarza, publicysty, lidera polskiego ruchu jazzowego, ikony Warszawy lat 50., kontestatora PRL-owskiej rzeczywistości, autora „Dziennika 1954” i „Złego”. Tyrmand brylował w Warszawie w latach 50. i na początku lat 60.

Himilsbach publicznie dał się poznać warszawskim sferom kulturalnym również na przełomie tych lat… Zapewne ich drogi przecięły się nie raz… O Tyrmandzie opowiadali Mariusz Urbanek, autor książki „Zły Tyrmand” oraz Paweł Goźliński. A jak Tyrmand, to jazz, a jak jazz, to One Time Sekstet. Panowie na scenie dali niesamowity popis muzycznego kunsztu.

Jej śmiech jest zaraźliwy, jej humor czasem pikantny, ale zawsze elokwentny, a ona sama po prostu urocza. Kto? Oczywiście, Katarzyna Pakosińska, laureatka tegorocznej nagrody dla najlepszego niezawodowego aktora -  MONIDŁO. I to był zdecydowanie dobry wieczór.

Festiwalowi w tym roku towarzyszyły dwie wystawy: „Tyrmand – kalendarium życia” z Muzeum Jazzu w Warszawie oraz prac Bartosza Kosowskiego, autora tegorocznej grafiki festiwalowej.

A na zakończenie spektakularne, symboliczne po prostu cudowne widowisko plenerowe „Zapach czasu” w wykonaniu Krakowskiego Teatru Osobliwości.

fot. MDK